Katalog zbiorów biblioteki

Początek 1940 roku. Trzynastoletni żydowski chłopiec i jego jedenastoletni brat przedzierają się przez drut kolczasty otaczający łódzkie getto, by ukraść żywność dla swojej rodziny. Zauważa to niemiecki strażnik. Nie mają innego wyjścia. Starszy brat strzela, żołnierz pada martwy.

Tak rozpoczyna się poruszająca historia niezwykłej ucieczki chłopca, który niejeden raz przechytrzył Nazistów.

Przeprawia się przez zamarzniętą rzekę na granicy z Rosją, ukrywa się w pociągu wojsk niemieckich jadącym do Berlina. W Alzacji poznaje piękną romską dziewczynę, która także ucieka przed nazistami. Trafia do Francji i nad Pireneje, gdzie aresztuje go hiszpańska policja.

W końcu ratuje go brytyjski dyplomata i chłopiec przedostaje się do Gibraltaru. Wkrótce wraca do Niemiec jako żołnierz armii brytyjskiej.

Ten chłopiec żył naprawdę. To Chaim Herszman, znany później jako Henry Carr.

Uciekłem z getta to poruszająca opowieść o chłopcu, który nie miał prawa przeżyć, a także o jego drodze do dorosłości, na której musiał pokonać wiele przeciwności. Jest niemal nieznośnie ekscytująca, a jednocześnie, jak wszystkie prawdziwe historie, złożona i słodko-gorzka.

Wojna w oczach dziecka To szczególny dokument czasów II wojny światowej na ziemiach Polski. Rysunki i wypracowania dzieci najmłodszych klas szkolnych - powstałe na zlecenie Ministerstwa Oświaty w 1946 roku - dają obraz niewyobrażalnie zbrodniczej wojny i pięciu długich lat okupacji niemieckiej, lat pełnych strachu, upokorzeń, aresztowań i wszechobecnej śmierci. Wydawca uważa za swój moralny obowiązek przypominanie i rozpowszechnianie tego wyjątkowego świadectwa czasów przemocy i pogardy.

Wojna w oczach dziecka To szczególny dokument czasów II wojny światowej na ziemiach Polski. Rysunki i wypracowania dzieci najmłodszych klas szkolnych - powstałe na zlecenie Ministerstwa Oświaty w 1946 roku - dają obraz niewyobrażalnie zbrodniczej wojny i pięciu długich lat okupacji niemieckiej, lat pełnych strachu, upokorzeń, aresztowań i wszechobecnej śmierci. Wydawca uważa za swój moralny obowiązek przypominanie i rozpowszechnianie tego wyjątkowego świadectwa czasów przemocy i pogardy.